„Małżeństwo powstaje przez zawarcie umowy małżeńskiej, czyli przez nieodwołalną zgodę obojga małżonków, w której oddają się oni sobie i przyjmują wzajemnie”. Żyjąc w sakramentalnym małżeństwie, stają się „znakiem tajemniczej jedności i płodnej miłości łączącej Chrystusa z Kościołem i w tej tajemnicy uczestniczą”.
Sakramentu małżeństwa udzielają sobie sami narzeczeni przez wyrażenie w sposób wolny i odpowiedzialny zgody małżeńskiej. Stanowi to sakramentalny znak małżeństwa. Konsekwencją przysięgi małżeńskiej jest obowiązujący ich odtąd – aż do śmierci – wspólnota życia i wzajemne niesienie sobie pomocy (por. Rdz 2,24; Mk 10,8). Obecność przedstawiciela Kościoła w czasie zawierania małżeństwa nie wynika jedynie stąd, że przyjmuje on przysięgę małżeńską i udziela błogosławieństwa, ale oznacza, że małżeństwo ma także wymiar kościelny (eklezjalny), że Kościół je uznaje i bierze w swoją opiekę. Małżeństwo stając się rodziną, tworzy Kościół domowy, który ma przyczyniać się do budowania miejscowego Kościoła złożonego z wielu wspólnot rodzinnych (por. KK 11). Od chwili zawarcia małżeństwa małżonkowie należą już na zawsze wyłącznie do siebie w obliczu Boga i wspólnoty Kościoła. Dlatego Kościół naucza, że małżeństwo ochrzczonych jest znakiem Przymierza Boga z ludźmi oraz znakiem miłości Chrystusa do Kościoła i jako takie jest nierozerwalne, tak jak wiecznie trwa miłość Boga do ludzi.
Sakrament małżeństwa zapewnia małżonkom błogosławieństwo Boże w ich ludzkiej miłości, która „włącza się w miłość Bożą i kierowana jest oraz doznaje wzbogacenia przez odkupieńczą moc Chrystusa i zbawcze działanie Kościoła” (KDK 48). Dzięki łasce sakramentalnej małżonkowie wspomagają się wzajemnie we wspólnym życiu codziennym i w wychowaniu potomstwa, zdążając razem do świętości właściwej ludziom świeckim żyjącym w małżeństwie i rodzinie (por. KK 11). Katolickie małżeństwo sakramentalne ma następujące przymioty: jedność, płodność, nierozerwalność i wierność. Jedność oznacza taki związek jednego mężczyzny z jedną kobietą i jednej kobiety z jednym mężczyzną, że jest on tak ścisły, iż „już nie są dwoje, lecz jedno” (Mt 19,6), tworząc wspólnotę miłujących się osób. W tej jedności i wspólnocie mają nieustannie wzrastać dzięki wierności złożonej przysiędze małżeńskiej, wspólnej modlitwie i uczestnictwie w Eucharystii. Miłość małżeńska chce być płodna, dlatego zmierza do zrodzenia potomstwa. Dziecko jest spełnieniem i urzeczywistnieniem takiej płodnej miłości. Rodząc dzieci, małżonkowie uczestniczą w stwórczej miłości Boga i wypełniają Jego polecenie: „Bądźcie płodni i rozmnażajcie się” (Rdz 1,28). Zrodzenie dzieci pociąga za sobą obowiązek ich wszechstronnego wychowywania, który ciąży przede wszystkim na rodzicach (por. DWCH 3; KDK 50). Z płodnością związany jest problem odpowiedzialnego rodzicielstwa, który małżonkowie katoliccy rozwiązują opierając się na prawie Bożym i nauce Kościoła (por. KDK 50; FC 29-33).
W ramach przygotowania do zawarcia tego sakramentu należy:
- Przynajmniej na 3 miesiące przed przewidywaną datą ślubu zgłosić się w kancelarii parafialnej Pani Młodej i zarezerwować sobie dzień i godzinę ślubu.
- Uzgodnić z Księdzem Proboszczem datę spisania "kanonicznego protokołu badania narzeczonych". Na to spotkanie należy dostarczyć: świadectwo chrztu z parafii pochodzenia, informację o bierzmowaniu zawartą na świadectwie chrztu, lub oddzielnym dokumencie, świadectwo ukończenia religii, świadectwo katechizacji przedmałżeńskiej, dowód osobisty.
- Po spisaniu protokołu zgłosić się do kancelarii parafialnej Pana Młodego i dostarczyć zapowiedzi przedślubne.
- Zgłosić się do Urzędu Miasta w celu pobrania dokumentów potrzebnych do zawarcia "małżeństwa konkordatowego".
